Η πρόσφατη ήττα του Παναθηναϊκού στο γήπεδο 'Βικελίδης' από τον Άρη, συνοδευόμενη από μια απογοητευτική παρουσία της ομάδας, συνιστά το πιο σημαντικό γεγονός σε μια σειρά αγώνων – τόσο ντέρμπι όσο και λιγότερο σημαντικών – των τελευταίων δύο μηνών, όπου κυριαρχούσαν συνεχώς επαναλαμβανόμενα λάθη, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά.
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (19/11), η Σερβία γιόρταζε την πρώτη της πρόκριση σε τελική φάση Euro μετά από 24 χρόνια. Την επόμενη μέρα, ήταν η σειρά της Σλοβενίας να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στους τελικούς, μετά από την ίδια απουσία. Ο Παναθηναϊκός είχε την υπερηφάνεια να αναγνωρίζει ότι από τις δύο αυτές εθνικές ομάδες προέρχονται πέντε από τους διεθνείς του.
Κάθε ένας από αυτούς περίμενε με ανυπομονησία μια τέτοια επιτυχία. Όλοι είχαν αυτόν τον στόχο ως ποδοσφαιριστές και δεν τον έκρυβαν. Για παράδειγμα, ο Μπένγιαμιν Βέρμπιτς, μιλώντας στη σλοβενική τηλεόραση μετά τον αγώνα με το Καζακστάν, που σφράγισε την πρόκριση της Σλοβενίας με δικό του γκολ, ξέσπασε σε δάκρυα από συγκίνηση και πίεση, αδυνατώντας να ξεστομίσει περισσότερα λόγια.
Οι πέντε διεθνείς του Παναθηναϊκού έζησαν με πλήρη ενθουσιασμό τις στιγμές επιτυχίας τους. Απολαύσανε και γιόρτασαν με όλη τους την ψυχή. Και ήταν απόλυτα δίκαιο. Κατάφεραν να συνδυάσουν την επιτυχία δύο γενεών στο ποδόσφαιρο.
Πόσο όμως είναι δυνατόν να επανέλθουν στον αγωνιστικό τους ρυθμό μέσα σε λίγες μόλις μέρες; Να αποδεχτούν την αλλαγή από την εορταστική διάθεση στην ένταση της καθημερινής, αγωνιστικής πραγματικότητας;
Τέσσερις από τους πέντε διεθνείς του Παναθηναϊκού βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του 'Βικελίδης' κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με τον Άρη την Κυριακή. Οι Μλαντένοβιτς, Τσέριν και Βέρμπιτς ήταν στην αρχική εντεκάδα, ενώ ο Τζούρισιτς ήταν ο πρώτος παίκτης που πήρε μέρος από τον πάγκο. Παρά τη δυσκολία της αναμέτρησης, οι πρωτοπόροι της Stoiximan Super League βρέθηκαν να υποχωρούν με ένα γκολ διαφορά.
Η πρόσφατη αναμέτρηση του Παναθηναϊκού αποτελεί μια ακόμη, ίσως μικρή αλλά σημαντική, δείγμα της γενικής αγωνιστικής του προσέγγισης, εμφανώς υποδεικνύοντας τις πολλές αδυναμίες που φαίνονται στο παιχνίδι της ομάδας.
Η απουσία συγκέντρωσης ήταν εμφανής. Είτε στην άμυνα είτε στην επίθεση, η ομαδική και ατομική απόδοση ήταν ανεπαρκής. Τα λάθη ήταν συχνά και ερασιτεχνικού χαρακτήρα, είτε ατομικά είτε στο σύνολο.
Η διαχείριση του αγώνα ήταν ανεπαρκής. Από την επιλογή της αρχικής ενδεκάδας μέχρι την καθυστερημένη αντίδραση στο δεύτερο μέρος του αγώνα.
Και τελικά, όλα αυτά είχαν επίπτωση στο αποτέλεσμα. Ο Παναθηναϊκός, προσφέροντας τη μπάλα στον Άρη, επέτρεψε στους αντιπάλους να σκοράρουν δύο γκολ, ενώ οι ίδιοι αποδείχθηκαν ανεπαρκείς στις δικές τους επιθετικές προσπάθειες. Και, για άλλη μια φορά φέτος, έδειξαν ανεπάρκεια στην αντίδρασή τους όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά, καθιστώντας τον αντίπαλο ακόμα καλύτερο στο γήπεδο με την πάροδο του χρόνου.