Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δεν χρησιμοποιεί τυχαία τη λέξη "αυτοθυσία" στις συνεντεύξεις Τύπου μετά από αγώνες. Αλλά τι ακριβώς εννοεί; Η αυτοθυσία είναι η βασική αρχή που καθοδηγεί την ομάδα φέτος και τη βοήθησε να φτάσει εδώ που είναι. Πώς ακριβώς εκδηλώνεται αυτή η αρχή στην ομάδα του Παναθηναϊκού φέτος; Αναλύει ο Κώστας Γουλής στο άρθρο του.
Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δεν μιλάει ποτέ τυχαία στις συνεντεύξεις Τύπου μετά από έναν αγώνα. Ωστόσο, ορισμένες φορές, λόγω της πίεσης του χρόνου ή άλλων καταστάσεων, τα λόγια του περνούν στο "ντούκου". Αμέσως μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, ωστόσο, ο Γιοβάνοβιτς μίλησε αναλυτικά για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού και την "κατάκτηση" ενός σημαντικού γκρουπ που διεκδικεί τον τίτλο μετά από πολλά χρόνια.
Το άρθρο αναφέρεται σε ένα από τα μυστικά της πορείας του Παναθηναϊκού, που παραμένει πρώτος στο πρωτάθλημα, παρόλο που ξεκίνησε την σεζόν με το τέταρτο μπάτζετ της λίγκας. Η αυτοθυσία αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο για την επίτευξη αυτού του στόχου, όπως επισημαίνει ο προπονητής Ιβάν Γιοβάνοβιτς στις συνεντεύξεις Τύπου μετά τους αγώνες. Παρόλο που ο ανταγωνισμός στο κομμάτι του πρωταθλητισμού έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, η αυτοθυσία παραμένει ένα κλειδί για την επιτυχία της ομάδας.
Πιο συγκεκριμένα είπε:
"Είμαστε μια ομάδα δεμένη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η άμυνα δεν είναι μόνο οι αμυντικοί, αλλά όλοι οι παίκτες θυσιάζονται. Και οι εξτρέμ και τα χαφ παίζουν άμυνα. Η αυτοθυσία απ’ τους παίκτες μου, για τον στόχο που έχεις μπροστά σου, είναι κάτι που με ικανοποιεί, γιατί υπερβαίνουν αυτό που θέλουμε. Είμαι από τους τυχερούς προπονητές που έχω παίκτες οι οποίοι ξέρουν τι σημαίνει αυτοθυσία".
Τι σημαίνει ‘’αυτοθυσία'' για τον παναθηναϊκό όμως τελικά;
Η αυτοθυσία του Ζβόνιμιρ Σάρλια στο clasico με τον Ολυμπιακό ήταν εντυπωσιακή. Παρά τον τραυματισμό του αριστερού του ποδιού, παρακάλεσε τον γιατρό της ομάδας να μην τον αντικαταστήσει και να του επιτρέψει να συνεχίσει να παίζει. Μετά από δυσκολίες στην αρχή και με φόβους για το ράγισμα, ο Κροάτης αγωνίστηκε με το πόνο και την αδιαθεσία του, δείχνοντας αληθινή αφοσίωση στην ομάδα του.
Επίσης ο Γιούρι Λοντίγκιν είναι ένα παράδειγμα αυτοθυσίας από την αρχή της σεζόν. Η συμπεριφορά του είναι εξαιρετική και ο team spirit που εμφανίζει στις προπονήσεις και στους αγώνες είναι εντυπωσιακός. Παρόλο που το καλοκαίρι πήγε στον Παναθηναϊκό με τον στόχο να γίνει βασικός, δεν έχει γκρινιάξει ούτε μια μέρα για το γεγονός ότι βρίσκεται δεύτερος στην ιεραρχία των γκολκίπερ. Δουλεύει σκληρά στις προπονήσεις όπως ένας σκύλος για να είναι έτοιμος όποτε και όπου χρειαστεί.
Όπως ήταν έτοιμος και στο "Βικελίδης", έτσι θα είναι και στην επόμενη φορά. Είναι ο πρώτος που θα πάει για να υποστηρίξει τον Μπρινιόλι και να τον συγχαρεί μετά τους αγώνες και είναι πάντα έτοιμος να βάλει την ομάδα πάνω από τα προσωπικά του συμφέροντα. Πόσο εύκολο είναι για έναν τερματοφύλακα της κλάσης και του βεληνεκούς του, με περίπου 30 συμμετοχές στο Champions League και τίτλους από τη Ζενίτ, καθώς και συμμετοχή στο Μουντιάλ του 2018 με τη Ρωσία, να επιτύχει κάτι τέτοιο;
Αυτοθυσία είναι ο Μπερνάρ, ο Φακούντο, ο Φώτης...
Ο Μπερνάρ έδειξε αληθινή αφοσίωση στο τακτικό σχέδιο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, παρά την σκληρή κριτική που δέχθηκε για τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Δεν πρόδωσε ούτε για μια στιγμή τις καλύψεις του παίκτη πίσω του (Χουάνκαρ), ακολούθησε απόλυτα το σχέδιο του προπονητή του, δημιουργώντας υπεραρυθμία στα χαφ με τις εσωτερικές κινήσεις του και επέδειξε θηριώδη κυνηγητικό ήθος, συνεχίζοντας να κυνηγάει και την τελευταία μπαλιά με την ίδια ένταση, παρόλο που είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας.
Να μένει εκτός αγώνων για έναν γύρο ο Φακούντο Σάντσες, είτε στην πάγκο, είτε στην εξέδρα, είναι δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή του επιπέδου του. Ωστόσο, αυτός ο παίκτης δεν έχασε την αφοσίωσή του και στους δύο τελευταίους αγώνες που έπαιξε, έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, σαν να ήταν οι τελικοί της ζωής του.
Αυτοθυσία είναι όσοι βρίσκονται στον πάγκο και δεν παίζουν, να ζουν το ματς σαν μία ψυχή με τους "μέσα" και να είναι οι πρώτοι που θα ενθαρρύνουν την υπόλοιπη ομάδα και θα την υποστηρίξουν ψυχολογικά.
Μια πραγματική αυτοθυσία είναι όταν είσαι ο Φώτης Ιωαννίδης και παρά το γεγονός ότι έχεις χάσει τη θέση σου στην ενδεκάδα, τρέχει σαν τρελός προς το κόρνερ για να πανηγυρίσει με τον ανταγωνιστή του στη βασική ενδεκάδα, τον Άντραζ Σπόραρ, σαν να είχε σκοράρει αυτός.
